Isabel Miramontes Spaans, 1962

• Het lichaam, de houdingeweging en de essentie van het menselijk leven staan centraal in het werk van Isabel Miramontes. Haar werken tonen fascinerende en contemplatieve figuren, abstracte lichamen die in stroken zijn gesneden, geschetste menselijke lichamen, in verband gebracht met vormen of objecten en andere, meer realistische. Op de hoogte van de gebruikelijke beeldhouwkunst stelt Isabel Miramontes een schijnbare leegte tegenover. Voor de kunstenaar is beeldhouwkunst geen blok materiaal waar een vorm aan wordt gegeven, beeldhouwkunst is een leegte waar de kunstenaar een oppervlakte aan geeft. Het menselijk bestaan, tegelijkertijd concreet en ongrijpbaar, is gemaakt van vlees en botten en dat deel van essentiële leegte dat onze emoties vormt. De sneden van deze personages geven het beeld van een lichaam dat tot zijn afdruk is teruggebracht. De tedere vorm van het lichaam van haar poppetjes lijkt klaar om flauw te vallen. Materie gereduceerd tot het essentiële dat zich zachtjes transformeert in emoties en vergeten sensaties, het enige geheugen dat overblijft van het lichaam, de hoogste waarde van zijn lot.

• De visuele taal van Isabel Miramontes vertegenwoordigt de mens in al zijn ambiguïteit van macht en kwetsbaarheid, opsluiting en verlangen naar vrijheid, dromen en triomfen. De beeldhouwer legt bewonderenswaardig het gebaar en de houding vast van deze ervaring van het gezicht en lichaam die wordt overstegen door de geest. De unieke figuur, de synthese van vormen en gedachten, drukt de realiteit van het leven uit met zijn momenten van vreugde, maar ook van drama, overgave en spanning. De diepe sensaties en complexe emoties van de mens streven naar vrijheid en drukken zich voor altijd in ons geheugen af. De reikwijdte van Isabel Miramontes' personages, met hun gezichten als louter abstracte voorstellingen, is zowel metaforisch als metafysisch. Het is een figuur die zonder twijfel tot iedereen spreekt tot in de diepte van zijn wezen...